ممکن است روی فرش کرم رنگتان قهوه ریخته باشد، یا فرزندتان با مداد شمعی‌هایش به جان فرش افتاده، یا حتی مشکلتان گرد و غبار و کثیفی است که فرش در طول زمان به خود گرفته: در هر حال همه‌ی فرش‌ها به هر از گاهی رسیدگی احتیاج دارند. چیزی که باعث می‌شود خیلی ها قالیشویی را به تعویق بیندازند جا به جا کردن اثاثیه و مدت زمان طولانی خشک شدن فرش‌ها است، اما لزومی ندارد که تمیز کردن فرش کار سختی باشد. در این جا به چند نکته در رابطه با تمیز کردن سریع و بدون دردسر فرش و از بین بردن لکه‌های سرسخت و بوهای زننده می‌پردازیم.

روش‌های امتحان شده تمیز کردن فرش
تمیز کردن فرش با استفاده از پودر
استفاده از پودر روشی عالی است. بهترین روش استفاده از پودر بدین شرح است، چه پودری که استفاده می‌کنید جوش شیرین، و چه تمیز کننده فرش پودری باشد:

پودر را روی فرش بپاشید.
بگذارید حداقل 30 دقیقه بماند. اگر این زمان را به اندازه یک شب تا صبح افزایش دهید بهتر است. هرچه پودر بیشتر بماند، بیشتر و بو و لکه‌ها را به خود جذب می‌کند.
وقتی کارتان تمام شد، پودر را جارو کنید.
استفاده از شامپو فرش
استفاده از شامپو فرش روشی معروف برای تمیز کردن فرش است. مارک‌های مختلفی از شامپو فرش وجود دارند، پس حتما به راهنما استفاده درج شده روی شامپو توجه کنید.

محلول را همان طور که روی بطری توضیح داده شده درست کنید. در بیشتر موارد لازم است که شامپو با مقداری آب مخلوط شود.
با مقداری مناسب از شامپو فرش محل مورد نظر را بپوشانید.
فرش را زیادی خیس نکنید؛ این کار نه تنها باعث به هدر رفتن شوینده میشود، بلکه زمان خشک شدن فرش‌ها را نیز افزایش می‌دهد.
با برس فرش قسمت‌هایی را که کثیف‌تر هستند را بسابید.
اجازه دهید فرش خشک شود.
پس از خشک شدن فرش آن را جارو بکشید.
پودر بهتر است یا شامپو؟

قالیشویی کاری نیست که بشود با آب و صابون انجامش داد. به خصوص اگر سر و کارتان با لکه‌های سرسخت و بوهای نافذ باشد. بیشتر مردم برای این کار از پودر فرش یا شامپو فرش استفاده میکنند.
چنانچه می‌خواهید کارتان را با سرعت پیش ببرید پودر فرش انتخاب بهتری است. خشک شدن شامپو می‌تواند ساعت‌ها طول بکشد. محصولات پودری خیلی سریع‌تر جارو می‌شوند و عملکردشان نیز به همان خوبی شامپو است.
در هر حال، از هر محصولی که استفاده میکنید، به راهنمای استفاده روی بسته آن توجه کنید.

استفاده از محصولات طبیعی برای تمیز کردن فرش
احتمالا درباره فایده استفاده از آب گازدار در پاک کردن لکه قهوه شنیده‌اید. نمک هم برای پاک کردن لکه و کثیفی جایگزین خوبی است. همینطور جوش شیرین، که در از بین بردن بوهایی که به عمق فرش نفوذ کرده کمک می‌کند. به یاد داشته باشید که هروقت می‌خواهید روش جدیدی را برای تمیز کردن فرش به کار بگیرید، ابتدا روی قسمتی کوچک از فرش امتحانش کنید.
چند نکته کاربردی در تمیز کردن فرش
بهتر است که لکه‌هایی که روی فرش‌تان به وجود آمده اند را پیش از آن که جذب و خشک بشوند پاک کنید. حواستان باشد که وسوسه نشوید که با دستمال روی لکه را بکشید: با دستمالی که قدرت جذبش بالاست روی لکه فشار وارد کنید که تا حد ممکن جذب دستمال شود. همیشه می‌توانید از مواد شوینده استفاده کنید، اما برخی نکات هستند که می‌توانند به لکه‌زدایی کمک کنند:

برای از بین بردن لکه‌های چسبناک، مثل آدامس چسبیده به فرش، از یخ استفاده کنید.
برای لکه‌های بودار، دو بخش مساوی آب گرم و سرکه را ترکیب کنید و با یک تکه پارچه به ناحیه مورد نظر بزنید.
به همین راحتی! از اتاق‌هایتان که تمیز شده‌اند و روشن‌تر از قبل به نظر می‌رسند لذت ببرید!

منبع : 

http://baseblog.parsiblog.com/Posts/27/%DA%86%DA%AF%D9%88%D9%86%D9%87+%D9%81%D8%B1%D8%B4+%D8%B1%D8%A7+%D8%AA%D9%85%D9%8A%D8%B2+%DA%A9%D9%86%D9%8A%D9%85+%D8%9F/

شما می توانید هر گونه لکه چربی را با استفاده از یکی از روش های ذکر شده در این مقاله از روی فرشتان پاک کنید. پیش از شروع کار، یک پارچه یا دستمال توالت را روی لکه قرار دهید و آن را به آرامی خشک کنید. مواظب باشید که چربی را بیشتر درون الیاف فرش فرو نبرید. جهت دستتان در حین این کار از خارج لکه به طرف مرکز آن باشد. نوع لکه ای که روی فرش ریخته شده است فرقی نمی کند چون تمام این روش ها برای روغن موتور، روغن زیتون، روغن بچه و هر نوع روغن دیگری پاسخ گو هستند.

روش اول: استفاده از جوش شیرین یا نشاسته ذرت
ناحیه لک شده را با جوش شیرین یا نشاسته ذرت بپوشانید. این پودر را به راحتی روی فرش بپاشید و نگران این که زیاد از حد ریخته باشید نباشید. هم جوش شیرین و هم نشاسته ذرت جاذب هستند و رطوبت را “بیرون می کشند.” مخصوصا اگر با روغن سر و کار داشته باشیم. این مواد به فرش آسیب نمی زنند و آن را لک نمی کنند.
یکی از محاسن استفاده از جوش شیرین یا نشاسته ذرت این است که آن ها خیلی ارزان هستند.
حسن دیگر آن ها این است که این مواد غیر سمی بوده و از مواد طبیعی ساخته شده اند. جوش شیرین یا نشاسته ذرت هیچ کدام تاثیر بدی روی محیط زیست یا بدن شما نمی گذارند.
جوش شیرین یا نشاسته ذرت را درون فرش بمالید. این کار را زیاد از حد آرام یا بیش از حد محکم انجام ندهید. به میزان کافی زورتان را در این کار استفاده کنید تا جوش شیرین یا نشاسته ذرت بتواند به درستی وارد الیاف فرش شود. می توانید از یک برس برای لکه های چرب بزرگ تر و از یک مسواک قدیمی برای لکه های کوچکتر استفاده کنید.
به جوش شیرین یا نشاسته ذرت زمان بدهید و سپس با جارو برقی آن را تمیز کنید. این به این معنی است که به پودر حداقل به مدت یک ربع دست نزنید. زمانی که جوش شیرین یا پودر ذرت روغن را جذب کرد، از یک جارو برقی برای بیرون کشیدن آن از فرشتان استفاده کنید. با دقت جارو کنید تا بتوانید تک تک ذرات پودر را جدا کنید.
چند قطره مایع ظرف شویی در ناحیه ای که لک شده است بریزید. مایع ظرف شویی را با استفاده از برس یا مسواک قدیمی به فرش بزنید. مقدار کمی آب گرم روی این ناحیه بریزید و به آرامی مایع را با یک پارچه تمیز یا اسفنج خشک کیند.
اگر این روند باعث شد کف صابون ایجاد شود نگران نباشید و فقط به خشک کردن ادامه دهید تا زمانی که این مایع کاملا از بین برود و فرش نسبتا خشک شود.
هر چه مایع ظرف شویی و آب بیشتری استفاده کنید، این روند بیشتر طول خواهد کشید.
به فرش اجازه خشک شدن کامل فرش را بدهید. به دقت الیاف فرش را برای یافتن رده روغن بررسی کنید. در صورتی که این لکه هنوز هم دیده می شود این روند را تکرار کنید.

روش دوم: استفاده از الکل مالشی
مقدار کمی الکل مالشی را با استفاده از پارچه ای تمیز یا دستمال توالت به فرش بمالید.
الکل مالشی را به فرش لکه دار خود فشار دهید.
الکل مالشی اضافه را از فرش جدا کنید.
حواستان باشد که الکل مالشی سمی و قابل اشتعال است. همیشه از الکل مالشی در شرایطی استفاده کنید که جایی که در آن مشغول به کار هستید تهویه مناسبی داشته باشد و دست خود را پس از استفاده کاملا بشویید. این ماده را از دسترس کودکان و حیوانات خانگی دور نگه دارید.
اگر با دقت از الکل مالشی استفاده کنید این ماده کاملا امن است.
یکی از محاسن الکل مالشی این است که اکثر مردم آن را همیشه در خانه نگه می دارند و تهیه آن دردسری ندارد.

منبع :

http://baseblog.parsiblog.com/Posts/26/%DA%86%DA%AF%D9%88%D9%86%D9%87+%D9%84%DA%A9%D9%87+%DA%86%D8%B1%D8%A8%D9%8A+%D8%B1%D8%A7+%D8%A7%D8%B2+%D9%81%D8%B1%D8%B4+%D9%BE%D8%A7%DA%A9+%DA%A9%D9%86%D9%8A%D9%85+%D8%9F/

جرثقیل نوعی ماشین است که عموما به طناب سیمی یا زنجیر مجهز شده و هم برای بالا و پایین بردن مصالح و هم برای حرکت دادن آن ها در جهت افقی مورد استفاده قرار می گیرد. این دستگاه به طور کلی برای بلند کردن اجسام سنگین و انتقال آن ها به مکان های دیگر مورد استفاده قرار می گیرد. این دستگاه از یک یا چند دستگاه ساده استفاده می کند و بارهایی را جا به جا می کند که بسیار از سطح تحمل انسان بالاتر است. جرثقیل ها معمولا در صنعت حمل و نقل برای بارگیری و تخلیه بار استفاده می شود؛ در صنعت ساخت و ساز به منظور جا به جایی مواد و در صنعت تولید برای نصب تجهیزات سنگین.
اولین جرثقیل های مخصوص ساخت و ساز توسط افراد ساکن یونان باستان اختراع شده بودند. این جرثقیل ها برای ساخت ساختمان های بلند مورد استفاده قرار می گرفتند. جرثقیل های بزرگتر بعدها توسعه یافتند. در قرون وسطا، جرثقیل های بندر برای بارگیری و تخلیه بار کشتی ها و کمک در ساختشان معرفی شدند. برخی از آن ها درون برج های سنگی برای ایجاد قدرت و ثبات بیشتر ساخته شده بودند. اولین جرثقیل ها از چوب ساخته شده بودند ولی چدن، فولاد و آهن پس از شکل گیری انقلاب صنعتی جایگزین چوب شدند.
برای قرن های بسیاری تنها یروی فیزیکی مردان و حیوانات در کارها استفاده می شد. اولین نیروی مکانیکی توسط ماشین بخار ارائه شد و اولین جرثقیل بخار نیز در قرن هجدهم یا نوزدهم معرفی شد. جرثقیل های مدرن معمولا از موتورهای احتراق داخلی یا موتورهای الکتریکی و سیستم های هیدرولیکی برای ارائه توان بسیار بیشتر نسبت به چیزی که قبلا امکان پذیر بود استقاده می کنند. هر چند جرثقیل های دستی هنوز در جاهایی که تامین قدرت به صرفه نیست مورد استفاده قرار می گیرند.
جرثقیل ها تنوع بسیار زیادی دارند و هر کدام برای استفاده به خصوصی طراحی شده اند. محدوده سایز آن ها از کوچکترین جرثقیل های جیب شروع شده (که در کارگاه ها مورد استفاده قرار می گیرند) و به بلندترین تاور کرین ها ختم می شود. تاور کرین ها برای ساخت ساختمان های بلند استفاده می شوند. جرثقیل های مینی هم برای ساختن ساختمان های بلند مورد استفاده قرار می گیرند و دلیل استفاده از آن ها راحت کردن ساخت و ساز از طریق دسترسی به فضاهای بسته و تنگ است. نهایتا، می توانیم جرثقیل های شناور را نام ببریم که معمولا برای ساخت سکوهای نفتی و نجات کشتی های در حال غرق شدن مورد استفاده قرار می گیرند.
برخی ماشین ها کاملا با تعریفی که در بالا از جرثقیل آورده شد مطابقت ندارند ولی معمولا به عنوان جرثقیل شناخته می شوند، مانند جرثقیل های لودر و جرثقیل هایی که برای پشته کردن به کار می روند.
تاور کرین ها صورت مدرنی از جرثقیل ها هستند که شامل قسمت های پایه ای یکسانی هستند. تاور کرین ها، چسبیده به زمین روی دال بتنی (و برخی اوقات متصل به کناره های ساختارها)، معمولا بهترین ترکیب طول و توان بلند کردن را ارائه می کنند و برای ساخت ساختمان های بلند مورد استفاده قرار می گیرند. سپس پایه به دیرک متصل شده و این قسمت است که طول جرثقیل را ایجاد می کند. در نهایت، این دیرک به دنده و موتور متصل می شود که به جرثقیل اجازه چرخش را می دهد. بالای این قسمت سه قسمت اصلی وجود دارند که شامل جیب بلند افقی (بازوی متحرک)، جیب کوتاه تر و اتاق راننده جرثقیل می شوند.
تاور کرین ها به صورت عمده در ساخت و ساز و در صنایع دیگر برای جا به جایی مواد استفاده می شوند. تاور کرین ها انواع زیادی دارند. هر چند انواع آن ها زیاد و متفاوت است، قسمت های اصلی آن ها یکسان است.

منبع :

http://baseblog.parsiblog.com/Posts/25/%D8%AC%D8%B1%D8%AB%D9%82%D9%8A%D9%84+%DA%86%D9%8A%D8%B3%D8%AA+%D8%9F/

قدم دوم: بافت آفریقایی
1) از یک سمت سر شروع کنید. دقت کنید که چنانچه قرار است در نهایت موهای شخص بالای سر بسته شوند، به هیچ وجه تمام عرض سر را از چپ به راست نبافید، بلکه با حدود یک و نیم سانت فاصله از انتهای محل رشد مو شروع کنید. در غیر این صورت اکستنشن‌ ها قابل دیدن خواهند بود.
2) سه قسمت مساوی مو جدا کنید و شروع کنید به بافتن.
اگر حجم مویی که میبافید زیاد از حد باشد، بافت زیر موهایتان برجسته به نظر خواهد رسید.
ضخیم بودن بیش از حد بافت ممکن است منجر به این شود که پس از آن که موهایتان را می‌شورید قسمت بافته شده به خوبی خشک نشود.
3) انتهای بافت را محکم ببندید. میتوانید بافت را از دو طرف شروع کرده و در وسط ببندید و یا یک دست از سمتی به سمت دیگر پیش بروید. در هر حال از ثبات بافت اطمینان حاصل کنید.

قدم سوم: دوخت مو
1) سوزنتان را نخ کنید. حدود 120 سانتی‌متر نخ اکستنشن جدا کرده و یک سر آن را از یه سوزن خمیده رد کنید. دو انتهای نخ را به هم گره بزنید.
2) سوزن را از یک قطعه از اکستشن‌ها رد کنید. ممکن است لازم باشد طول موی اکستنشن یا عرضش را با توجه به خواسته خودتان کم کنید. همینطور، اگر به دنبال حجم موی زیاد هستید میتوانید اکستنشن را از بالا تا بزنید.
3) اولین کوک را بزنید. قطعه‌ی اکستنشن را زیر بافت آفریقایی نگه دارید و سوزن که به اکستنشن متصل است را از زیر بافت وارد کرده و از بالا بیرون بکشید. این کار با استفاده از سوزن خمیده کار سختی نیست.
4) اکستنشن را متصل کنید. سعی کنید که اکستنشن را بالا نگه دارید و جوری کوک بزنید که روی بافت را بپوشاند. چنانچه قطعه اکستنشن را تا زده‌اید، دقت کنید که سوزن از زیر هر دو لایه آن رد شود. کوک‌ها را سفت نکنید و پس از هر یک از آن‌ها سوزن را از درون حلقه‌ای که با کوک درست شده رد کنید تا کوک گره خورده و محکم شود.
5) به دوختن ادامه دهید. فاصله کوک‌ها از یک دیگر باید حدود یک و نیم سانت باشد.
6) ردیف را تمام کنید. زمانی که به اندازه یک کوک با انتهای اکستنشن فاصله دارید، سوزن را به جای وارد کردن به بافت تنها وارد دو لایه‎‌ی تا کنید و خود به هم محکمشان کنید. سپس آخرین کوک را بزنید و با چند گره ( رد کردن سوزن از داخل حلقه کوک) از استحکامش اطمینان حاصل کنید. نخ باقی مانده را ببرید.
7) در صورت لزوم کوتاه کنید. با توجه به آرایش موهایتان و برای آن که اکستنشن‌ها کاملا بخشی از موهایتان به نظر برسند، ممکن است لازم باشد که اکستنشن‌ها کوتاه شوند.

قدم چهارم: مراقبت از اکستنشن مو
1) اکستنشن‌ها را با ملاحظه و دقت بشورید. اکستشن‌ مو کاملا قابل شست و شو هستند اما باید مراقب باشید. چنانچه اکستنشن‌ها بیرون از موهایتان هستند حتما دقت داشته باشید که باید از بالا به پایین شسته شوند نه برعکس. شامپو یا نرم‌کننده را کف دستتان ریخته و با آرامش روی موها بکشید.
از شامپوها یا نرم‌کننده‌هایی استفاده کنید که مرطوب کننده باشند. استفاده از ماسک موهای خارج از حمام به خصوص روی ساقه موها نیز عالی است.
در هنگام برس یا شانه زدن مو خیلی دقت کنید. از ساقه موها گره هایشان را به آرامی باز کنید و به سمت ریشه‌ها بروید. از کشیدن یا بهم زدن موها شدیدا خودداری کنید.
2) حواستان به نوع موادی که روی موهایتان می‌زنید باشد. میتوانید از ماسک، اسپری و ژل مو استفاده کنید، البته باید دقت کنید که در محتویاتشان الکل نباشد. بهتر است از روغن‌ها و مواد براق کننده نیز استفاده نکنید.
3) با حواس‌ جمع بخوابید! میتوانید موهایتان را در دو رشته ببافید که به هم گره نخورند. اگر موهایتان را فر کرده‌اید میتوانید برای جلوگیری از درهم پیچیدن فرها از روبالشی ساتنی استفاده کنید.
4) موقع شنا حواستان جمع باشد. آب شور و آب کلردار موها را شدیدا خشک میکنند و علل اصلی کم‌رنگ شدن یا از بین رفتن رنگ مو هستند. اگر قرار است شنا کنید حتما از کلاه شنا استفاده کنید.

منبع : http://baseblog.parsiblog.com/Posts/24/%D9%86%D8%AD%D9%88%D9%87+%D8%AF%D9%88%D8%AE%D8%AA+%D8%A7%DA%A9%D8%B3%D8%AA%D9%86%D8%B4%D9%86+%D9%85%D9%88+(+%D9%82%D8%B3%D9%85%D8%AA+%D8%AF%D9%88%D9%85+)/

این که نسبت به موهای پرپشت و خوش‌حالت مدل‌ها احساس حسادت کنید ابدا چیز عجیبی نیست! استفاده از اکستنشن مو به شما کمک میکند که موهای پرپشت‌تر و بلندتری داشته باشید. اگر طرز استفاده از نخ و سوزن را بلد باشید (یا اگر به یادگیری متمایل باشید)، میتوانید اکستنشن‌های مو را لا‌به‌لای موهای خود بدوزید.

قدم اول: آماده سازی
1 - تصمیم بگیرید که آیا می‌خواهید از موی انسان استفاده کنید یا خیر
دو نوع اکستنشن مو وجود دارد: طبیعی و مصنوعی. اکستنشن موی طبیعی از معروفیت خاصی برخوردار است چرا که مراقبت از آن تفاوتی با مراقبت از موهای خودتان ندارد و این که بخشی از موهایتاناکستنشن است، چنانچه به خوبی جاسازی شده باشد، قابل تشخیص نیست. اکستنشن طبیعی را میتوانید مثل موهای خودتان بشورید و حالت دهید؛ میتوانید از اتوی مو استفاده کنید یا حتی رنگش کنید.

طبعا اکستنشن تولید چربی نمی‌کند و خشک‌تر و شکننده‌تر از موی خودتان است و بایستی با لطافت با آن برخورد کنید.
اکستنشن موی انسان گران‌تر از اکستنشن مصنوعی است و ممکن است هزینه هنگفتی روی دستتان بگذارد. دقت داشته باشید که قیمت، لزوما به معنی کیفیت نیست و در انتخاب خود حتما دقت کنید.
اکستنشن‌های مویی که تا به حال رنگ نخورده و به طور کلی با مواد شیمیایی برخوردی نداشته اند بسیار طبیعی به نظر می‌رسند. البته باید در نظر داشت که گران‌تر نیز هستند.
 

2 - امکان استفاده از اکستنشن مصنوعی را نیز در نظر بگیرید
اگر به دنبال افزایش حجم موهای خود هستید، استفاده از اکستنشن مصنوعی گزینه خوبیست. اکستنشن مصنوعی اغلب به صورت آماده حالت‌دار است و از موی طبیعی ارزان‌تر می‌باشد. با این حال، بیشتر اکستنشن‌های مصنوعی قابل شست و شو نیستند و استفاده از اتوی مو روی آن‌ها باعث می‌شود که خراب شوند.

3 - یک رنگ انتخاب کنید
به جز در صورتی که عمدا می‌خواهید از رنگ‌های فانتزی مثل صورتی، آبی یا بنفش استفاده کنید، رنگی را انتخاب کنید که از همه به رنگ موهای خودتان نزدیک‌تر است. اگر بین دو سایه رنگ شک دارید، رنگ روشن‌تر را انتخاب کنید. بعضی وقت‌ها ممکن است پیدا کردن اکستنشنی با رنگی عین رنگ موهای خودتان دشوار شود و لازم باشد که اکستنشن را رنگ کنید.

4 - حساب کنید که چقد مو لازم دارید
مقدار مویی که لازم دارید بستگی به حجم یا طولی دارد که می‌خواهید به موهای خود اضافه کنید. اگر قصدتان تنها اضافه کردن حجم است و طول اکستنشن برابر طول موهای خودتان است، بین 60 تا 120 گرم اکستنشن کافی است. اگر طول‌ موهای خودتان از اکستنشن‌ها کوتاه‌تر است، چنانچه بخواهید به ظاهری طبیعی دست بیابید به بین 180 تا 240 گرم مو احتیاج خواهید داشت.

5 - در نظر داشته باشید که در نهایت چه مدل مویی می‌خواهید
این قدمی مهم است، چرا که نحوه‌ای که اکستنشن در میان موهایتان قرار می‎گیرد تعیین کننده مدل نهایی موهای شما خواهد بود.

6 - موهای خود را بشورید
موهایتان را بشورید و نرم کننده بزنید. کاملا مطمئن شوید که موهایتان گره خورده نیستند.

7 -  فرق باز کنید
فرق خود را در قسمت(ها)یی که میخواهید اکستنشن بدوزید باز کنید. مثلا اگر میخواهید با دوخت اکستنشن به طول موهای خود اضافه کنید، فرقی بین شقیقه‌هایتان و/یا از گوش چپ تا گوش راستتان باز کنید.

برای این کار یا از آینه کمک بگیرید، و یا اگر بیش از حد برایتان دشوار بود از یک دوست یا آرایشگر خود کمک بخواهید.
پس از آن که فرق را باز کردید، موهای بالای فرق را با یک گیره در جای خود ثابت کنید.
با فاصله‌ای بسیار کم با فرق اولی و در زیر آن، فرقی دیگر باز کنید. در واقع بایستی خطی بسیار نازک ایجاد کنید که بتوان آن را آفریقایی بافت و موهای زیر فرق دوم را نیز با کش ببندید.
این خط نازک بافته شده، در واقع جایی است که اکستنشن را به موی خود می‌دوزید.
 

منبع :

http://baseblog.parsiblog.com/Posts/23/%D9%86%D8%AD%D9%88%D9%87+%D8%AF%D9%88%D8%AE%D8%AA+%D8%A7%DA%A9%D8%B3%D8%AA%D9%86%D8%B4%D9%86+%D9%85%D9%88/